Werkomgevingen veranderden de voorbije jaren aan een ongezien tempo, maar kwamen door de pandemie in een ware stroomversnelling terecht. Een man die al vele jaren bezig intensief bezig is met het uittekenen van de werkplaats van de toekomst is Mauro Brigham, sinds oktober 2020 voorzitter van het AiNB, de Associatie van Interieurarchitecten in België, en medeoprichter van het creatieve agentschap ncbham.
Mauro Brigham voorzitter van het AiNB en medeoprichter van het creatieve agentschap ncbham. Foto © Huy Nguyen
“Privé en professioneel zijn veel meer op een fluïde manier met elkaar verweven”
- Mauro Brigham
Hoe ziet Brigham de werkplaats van de toekomst in zijn eigen creatieve agentschap in Brussel, dat momenteel met een dertigtal medewerkers actief is? We kloppen aan bij een man die in Portugal geboren werd en die toen hij amper 15 jaar oud was naar Antwerpen kwam en vervolgens een diploma Interieurarchitectuur haalde aan de ‘Ecole des Arts St.-Luc’ in Sint-Gillis (Brussel). Momenteel is hij als medeoprichter van ncbham creatief directeur van een multidisciplinair en multicultureel team van interieurarchitecten, architecten, grafisch designers en industrieel designers en wat men daar zelf ‘Food’-experts noemt. Op hun website stelt het ncbham-team onder meer dat ze samen unieke ervaringsgerichte omgevingen creëren.
Tijdens de eerste editie van ARCHITECT@WORK Brussels op 1 en 2 juni in Tour & Taxis gaat Brigham samen met Sophie Green, een andere pionier van de nieuwe werkplaats, dieper in op de werkplaats van de toekomst onder de titel ‘Workplace Reborn, challenges of today and beyond’ en op de vele uitdagingen die de sector wachten. In afwachting van dit seminar polsten wij hoe Mauro een en ander aanpakt in zijn eigen agentschap.
Sophie Green gaat samen met Brigham dieper in op de werkplaats van de toekomst tijdens ARCHITECT@WORK Brussel, dit onder de titel ‘Workplace Reborn, challenges of today and beyond’. Foto © sophiegreen
Strategische beslissingen nemen
“Niemand heeft een kristallen bol, wat er écht komen zal, weet geen mens”, verrast de man als opener. “Wat je wel kunt doen, is een aantal zaken duiden. En daarbij vooral uitleggen hoe je als ontwerper te werk gaat.”
“Wanneer iemand bij ons aanklopt, moeten er altijd een aantal strategisch belangrijke beslissingen genomen worden. Dit betekent in ons geval dat we allereerst een analyse moeten maken van de noden die een klant heeft en mogelijk zal hebben. Je moet dus kijken naar zowel het verleden, het heden als de toekomst en vooral proberen te anticiperen op wat zal veranderen in de toekomst. Zal er, bijvoorbeeld, meer thuis gewerkt worden? Is dat het geval, dan moet je daar als designer rekening mee houden. Je moet anticiperen op mogelijk veranderend gedrag en de richting die dit inslaat.”
Om dit te illustreren, wijst Mauro op het aspect afficiëntie. Dat koppelt hij aan de diversiteit van vergaderruimten, samenwerkingsruimten, co-creatie ruimten en de relevantie van de apparatuur en technologie waarmee deze ruimten zijn uitgerust.
“Wat je nu ziet bij grote bedrijven is dat de toestand verandert na twee jaar meer wel dan niet noodgedwongen thuiswerken door de pandemie. Op bureau werken, is voor velen moeilijk geworden, maar nu willen ondernemingen mensen ook weer fysiek aanwezig zien op het bureau. Een gevolg daarvan is dat je de bureaus aantrekkelijker moet maken en beter aanpassen aan sociale interacties. Dat laatste kan je ook toepassen op, bijvoorbeeld, restaurants. Momenteel moeten mensen kunnen werken in informelere, familialere omgevingen.”
Het Arts 56-gebouw in hartje Brussel straalt een brutalistische en minimalistische sfeer uit, typisch voor de architectuur van de jaren 60, met edele en duurzame materialen zoals natuursteen en zeldzaam hout. Foto © ncbham
“Je ziet tegelijkerijd ook een verschuiving in de kwaliteit van het gebruikte materiaal. Mensen willen meer kwaliteit en daarom wordt er geopteerd voor nobelere en duurzamere materialen. Net op dit vlak nemen interieurarchitecten het voortouw en spelen ze een leidende rol in het debat. Ze merken dat mensen hiervoor veel gevoeliger geworden zijn en opteren voor materialen met een lage milieuvoetafdruk, in plaats van plastic, dat symbool staat voor meer vervuilende materialen.”
Mauro Brigham en diens team kijken ook nadrukkelijk naar veel meer dan louter de werkplaats. Zo merken ze dat mensen in 2022 veel meer bewegen dan vroeger.
In 2016 lanceerde het BEP (Bureau Economique de la Province de Namur) een architectuurwedstrijd voor de herinrichting, de transformatie en het ontwerp van de nieuwe creatieve hub TRAKK. ncbham stond binnen het winnende team in voor het interieurontwerp voor coworking. Foto © ncbham
Veel gefusioneerder dan vroeger
“Een dag ziet er tegenwoordig heel dynamisch uit, het is allang geen verhaal van ‘9 to 5’ meer. Zo kan het ’s morgens beginnen met een vergadering, gevolgd door een workshop. ’s Middags is er vervolgens een pauze, volgt er een nieuwe vergadering en wordt er daarna een uur vrijgemaakt voor de administratie. Vergeet dus de notie van het klassieke bureau.”
“Omdat mensen nu meer flexibiliteit hebben, zie je dat ze meestal al beginnen te werken op de metro of de trein. Daarbij zijn ze altijd geconnecteerd, wat de notie van begin en einde van het werk verandert. Een en ander betekent ook dat er tegenwoordig midden op de dag al eens tijd kan vrijgemaakt worden om aan yoga te doen of in het park te gaan lopen, met glijdende uren op het einde van de werkdag. Waar je rekening moet mee houden is dat privé en werk veel gefusioneerder zijn dan in het veleden.”
Met deze uitleg schuift onze gesprekspartner automatisch op naar hoe hij Future Proof werken ziet. Waar het om draait, is dat er een ander evenwicht moet gevonden worden tussen het privéleven en het professionele.
Het nieuwe restaurant van het Brusselse Glaverbelgebouw, waarin de ‘food experience’ perfect aansluit bij de menselijke interactie. Foto © ncbham
“Beide zijn op een fluïde manier met elkaar verweven. Ondernemingen moeten rekening houden met deze nieuwe gewoonten om hun werknemers bij deze fluïditeit tegemoet te komen. Dat doen ze door het aanpassen van bepaalde beleidslijnen en voorschriften inzake human resources.”
Waarom AiNB?
Afsluitend horen we nog graag waarom Mauro Brigham voorzitter werd van het AiNB, dat sinds 1952 de enige officieel erkende beroeps- en belangenorganisatie is voor professioneel opgeleide en werkzame interieurarchitecten.
Een project voor Belfius. Hier heeft het cafetaria een gemengd gebruik. Het fungeert de hele dag als werkruimte, waarin collega’s elkaar kunnen ontmoeten, zichzelf apart zetten in een open ruimte en genieten van catering. Foto © ncbham
“Als interieurarchitect heb je geen beschermd beroep en zoiets zorgt altijd direct of indirect voor problemen met de credibiliteit. Het gaat om de geloofwaardigheid van een beroep dat centraal is komen te staan bij de definitie van welzijn en de totstandbrenging van inspirerende, hoogwaardige en eigentijdse collectieve en individuele ruimten.”
“Een vereniging werpt veel meer gewicht in de schaal dan het individu. Waar het op neer komt, is dat ik vooral mee wil helpen om de visibiliteit van de interieurarchitect nog veel groter te maken dan nu het geval is en tegelijkertijd de banden met zowel de praktijk, het onderwijs als de industrie nader wil aanhalen.”